Vorig jaar blogde ik ook al over de pareltjes van 2012 en het is nu tijd om de beste films van 2013 te evalueren. Het was geen fantastisch jaar qua films, maar toch kon ik niet goed een keuze maken. Ook qua PAC-films viel het een beetje tegen, maar de Nederlandse films daarentegen waren beter dan ooit. Eén van de films waar ik naar uitkeek was ‘The Great Gatsby‘ met Leonardo DiCaprio. De film werd niet heel goed ontvangen door de pers en ook het publiek was niet laaiend enthousiast, maar ik ben fan van Leo en vind Baz Luhrmann een goede regisseur. Het zag er allemaal strak uit en de moderne muziek paste perfect bij de historische scenes. Maar de actie/thriller ‘Escape Plan‘ verraste mij enorm. De film met Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger (die ook goed was in ‘The Last Stand‘) nam een onverwachte wending en leek van tevoren op een ’13 in een dozijn film’, maar was het zeker niet voor mij. De zes beste films: 1. Gravity – De trailer vond ik niet heel spannend op mijn macbook, maar toen ik de trailer zag in IMAX vond ik het toch wel beangstigend en spectaculair. Wat een goede film, ik heb ‘m tot 3 keer toe in IMAX gezien. Dokter Ryan Stone (Sandra Bullock) en Matt Kowalski (George Clooney) gaan op een ruimtemissie, maar door rondvliegend puin wordt de missie voortijdig afgebroken. Hun ruimteschip wordt geraakt en ze kunnen met deze shuttle niet terug naar de aarde. Hoe komen ze veilig thuis? Vooral de beginscènes, waarbij je door de ruimte zweeft, zijn bizar goed gemaakt. Zelfs het 3D voegt bij deze film iets toe. Ik vond de film adembenemend, maar tevens beangstigend omdat de aarde zo kolossaal lijkt vanuit de ruimte en de stilte is beklemmend. Deze moet je echt zien! 2. Captain Phillips – De film is gebaseerd op een boek van Richard Phillips, kapitein van het Amerikaanse vrachtschip MV Maersk Alabama, dat in 2009 voor de Somalische kust werd gekaapt. In de hoofdrol Tom Hanks als Captain Phillips. Je leest steeds vaker dergelijke berichten over Somalische piraten en het is interessant om te weten hoe zo’n kaping er aan toe gaat. Een sterke film waarbij je tot het einde op het puntje van je (bioscoop)stoel zit! 3. Django Unchained – Hier keek ik ook al tijden naar uit: regisseur Quentin Tarantino maakte weer een nieuwe film met in de hoofdrol Jamie Foxx, Christopher Waltz én Leonardo DiCaprio. Over een bevrijde slaaf die samen met een Duitse bountyhunter op zoek gaat naar zijn vrouw en haar wil bevrijden uit de handen van een katoenplantage-eigenaar. Rond de film was veel controverse, omdat Tarantino ‘The N-word’ niet schuwt. 4. The Wolf of Wall Street – Ik zag hem tijdens een persvoorstelling begin december en heb drie uur genoten van Leonardo DiCaprio (jaja, daar is-ie weer). Al weet ik niet of deze meetelt voor 2013 of toch 2014 aangezien hij aanstaande donderdag pas uitkomt in Nederland. Interessante en vermakelijke film over het leven van Jordan Belfort die binnen korte tijd het maakte op Wall Street en daarmee veel geld verdiende, maar het net zo snel weer kwijt was aan feestjes, hoeren, drugs en nog meer feestjes. 5. Prisoners – Aangrijpend drama waar twee kindjes met Thanksgiving worden ontvoerd en de vader (Hugh Jackman) het zoekwerk niet aan de politie overlaat (Jake Gyllenhaal), maar het heft in eigen handen neemt en de kinderen zoekt. De ontvoerder wordt door hem opgespoord en mishandeld. IJzersterk verhaal met een onverwacht einde. 6. Rush – Als je me een beetje kent, weet je dat ik niet zo hou van auto’s en F1, maar ik besloot toch deze film te zien en heb er totaal geen spijt van. Het gaat om twee autocoureurs, James Hunt (Chris Hemsworth) en Niki Lauda (Daniel Brühl), die de strijd met elkaar aangaan. Intense film, waarvan ik zeker niet verwacht had, dat dit één van de beste films van 2013 zou worden.   Maar er waren niet alleen maar goede films, sterker nog, er waren behoorlijk veel films die tegenvielen. Bij sommige had ik zelfs spijt dat ik ze bezocht heb en nog bleef zitten tot het einde ook. ‘Zo slecht kan die film toch niet zijn, hij zal zometeen vast leuk worden,’  heb ik vaak gedacht.   De zes slechtste films: 1. Movie 43 – Een film met meer A-sterren dan de gemiddelde film, maar met een bizar script zorgt het alsnog voor 0 sterren. 2. Ushi must marry – Nu kun je denken: ‘Wat verwacht je bij Ushi?’, maar toch dacht ik dat Wendy en haar scriptschrijvers doorhadden dat het slecht ging worden en dat ze het daarom goed aanpakten, maar helaas. 3. The Counselor – Ik vond hem zo slecht dat ik zelfs ben weggelopen tijdens de film, ondanks hoge verwachtingen door de cast, bestaande uit onder andere Javier Bardem, Michael Fassbender en regisseur Ridley Scott.  4. Bad Grandpa – Een film van de Jackass-familie kan niet veel goeds betekenen, maar door de trailer leek de film vol humor te zitten, maar alle leuke stukjes uit de film zaten al in de trailer en ben zonder een glimlach de zaal weer uitgelopen. 5. Machete kills – De eerste film was heel tof, maar het vervolg was dramatisch slecht. Nu vond ik deel I zo leuk, dat ik dacht dat deel II dat ook wel zou zijn, maar helaas niet. Zelfs bekende namen als Lady Gaga, Cuba Gooding Jr....

Precies een jaar geleden sloot ik mijn Pathé Unlimited Card af. Gold, want ik wilde direct naar The Dark Knight Rises in IMAX die nog maar een paar dagen draaide. Ik was helaas zo moe door de verhuizing de dag ervoor dat ik in slaap ben gevallen. Inmiddels is het wel vaker voorgekomen, dat ik in slaap viel, maar dan lag het vaak aan de film. Het afgelopen jaar ben ik zo’n 164 keer naar de film geweest, al is het ook wel een paar keer voorgekomen dat ik een film vaker zag, eerder wegging uit de film of in slaap viel. In oktober was ik maar liefst 23 keer in Pathé te vinden. Al moet ik er wel eerlijk bijzeggen dat dit inclusief vijf films van het PAC-festival was. 164 films, gemiddeld duurt een film 1 uur en drie kwartier, dus dat zou betekenen dat ik zo’n 287 uur aan films gezien heb. Als je dat in dagen gaat omrekenen heb ik bijna 12 dagen in de bioscoop gezeten. Bijna om de dag naar de film, aangezien ik iets meer dan 13 films heb gezien per maand. Dankzij mij heeft beste vriendinnetje Lise ook een abonnement afgesloten bij Pathé. We gingen in Roermond iedere zondag naar de film, nu maakten we er zoveel mogelijk filmdagjes van, zeker omdat Lise in Limburg woont. Vier films op een dag was niet meer dan normaal. Kosten Zoals ik al eerder vertelde hou ik er gewoon van om naar de film te gaan. Maar een film bij Pathé kost al snel 11 euro, maar dan moet er geen IMAX en/of 3D te pas komen. Als ik tickets had gekocht was ik meer dan 1800 euro kwijt geweest, bizar! Uiteindelijk ben ik dus bijna zes keer zo goedkoop uit met mijn Gold-abonnement. Favoriete film Een favoriete film heb ik eigenlijk niet. Ik heb diverse films gezien waar ik enorm van heb genoten, zowel PAC als blockbusters, maar ik kan er geen noemen die er echt uitspringt voor mij. Ik had natuurlijk al een lijstje met favoriete blockbusters en PAC-films uit 2012, dus ik zal me richten op 2013. Ik keek al maanden uit naar Quentin Tarantino’s nieuwste project Django Unchained, maar heb in tijden niet zo gelachen als bij The Croods. De, door Wentworth Miller geschreven, film Stoker leerde ik kennen op het PAC-festival in Tuschinski en intrigeerde me. The Great Gatsby was ook een film waar ik al een tijd op wachtte en niet tegenviel. Trance zag ik toevallig en vond het een amusante mindfuckfilm. Ook Now You See Me was net zoals Trance een mindfuck. Ook kwam onlangs Behind The Candelabra uit, gebaseerd op het leven van Liberace, een mooie film met in de hoofdrollen Matt Damon en Michael Douglas. Ruk Ik viel bij diverse films (eventjes) in slaap, maar de nieuwe Star Trek in IMAX heb ik niets van meegekregen. Tien minuten na het begin viel ik in slaap tot ik werd gewekt door de aftiteling. Maar het ligt niet altijd aan de film hoor. Sommige films vond ik ruk en mocht ik wensen dat ik in slaap was gevallen. Ushi Must Marry is daar een van: Ik verwachtte dat Wendy van Dijk ook doorhad dat de film slecht zou worden en dat ze daardoor meer haar best ging doen. Dat was niet zo en ik heb me anderhalf uur verveeld, hopend op een ‘het gaat vast nog wel leuk worden’-stuk. Ook ‘Movie43‘ heb ik helemaal uitgezeten en alleen de aftiteling was leuk. The Big Wedding vond ik, ondanks de sterrencast, tenenkrommend zonder humor, terwijl het toch echt een komedie betrof. Ach, een jaar PUC is snel voorbij gegaan: ik ben nu al benieuwd over welke films ik volgend jaar van onder de indruk ben. Een ding weet ik in ieder geval: Ik ga nooit meer mijn PUC opzeggen. Delen:E-mailPrintTweetDelen op...

Via Mariekes blog las ik haar ‘The Boyfriend Tag‘ en was daardoor benieuwd hoeveel Iwan van mij wist. Leuk idee en hij kent me wel goed, toch? Hij zit voor de tv, waar kijkt hij naar? Iwan: Hij zapt, kijkt een film (Film1) of een van de muziekzenders. Roel: Ik zap heel veel, maar kijk ook vaak naar 24Kitchen, muziekzenders of tv-series zoals Sex and the City of The Killing. Noem iets wat hij niet lust. Iwan: Ui! Roel: Ui Jullie zijn uiteten, wat bestelt hij te drinken? Iwan: Sowieso cola Roel: Cola of spa blauw Wat is zijn schoenmaat? Iwan: Lastige, denk 42/43/44? Roel: 43 (hangt af van het merk, brede voeten) Als hij spullen zou verzamelen, wat zou dat dan zijn? Iwan: Bioscoopkaartjes van Pathé! Roel: Pathé-kaartjes Wat is zijn favoriete broodje? Iwan: Weet niet of ‘ie een favoriet heeft. Iets niet te ingewikkelds. Gewoon kaas ofzo?! Roel: Broodje gezond Noem iets wat hij elke dag zou eten als het kon. Iwan: Sushi, zeker! Roel: Sushi Wat is zijn favoriete ontbijtje? Iwan: Croissants met jam en kaas Roel: Verse, warme broodjes uit de oven en ’n latte macchiato. (Croissants met jam en kaas ook wel inderdaad) Wat is zijn favoriete muziek? Iwan: Kanye West, Lady Gaga, Will.i.am, Pharell Roel: Beyonce, Rihanna, Drake, Kanye West, Will.i.am en nog meer van dat kaliber. Wat is zijn favoriete sportteam? Iwan: Heeft Roel niet Roel: Geen. Welke kleur hebben zijn ogen? Iwan: Bruin-groenig Roel: Bruin Wie is zijn beste vriend(in)? Iwan: Onmiskenbaar Lise. Roel: Lise Wat doe jij, waarvan hij zou willen dat je het niet doet? Iwan: Hij vindt het vreselijk als ik in de trein of metro de omroep nadoe. Roel: Metrohaltes omroepen in de metro. Bloedirritant! Waar is hij geboren? Iwan: Roermond Roel: Weert Je bakt een taart voor zijn verjaardag, wat is zijn favoriet? Iwan: Appeltaart! Roel: Appeltaart Wat voor sporten heeft hij allemaal gedaan? Iwan: Judo, fitness Roel: Voetbal, judo, spinnen en cardio Wat zou hij uren kunnen doen? Iwan: Series kijken Roel: Series kijken op de bank Wat is een uniek talent dat hij heeft? Iwan: Roel kent weinig angst en durft heel veel (op mensen afstappen, brutale vragen aan de telefoon stellen enzovoorts) Roel: Ik krijg veel voor elkaar. Als ik iets wil ga ik ervoor. (Ook dat wat Iwan zegt, ja) Hoelang zijn jullie al samen? Iwan: Bijna acht maanden! (say seven!) Roel: Bijna acht maanden Delen:E-mailPrintTweetDelen op...

Eind mei opende in de Amsterdam EXPO de tentoonstelling ‘Pixar, 25 years of animation‘. De tentoonstelling stond voorheen in onder andere New York, London en Hong Kong. Ik nam een kijkje bij de tentoonstelling en mocht bij hoge uitzondering foto’s maken van de tekeningen en beeldjes. Als je de tentoonstelling binnenkomt, begin je gelijk met een tijdlijn met daarop alle Pixar-films vanaf het allereerste begin. Alle ‘short films‘ komen voorbij, afgewisseld met de ‘lange Pixar-films‘. Al snel loop je tegen kleibeeldjes aan van onder andere Wall·e en Woody & Jessie uit Toy Story. Aan de wand hangen allerlei schetsen met daarop personages in hun beginfase. Vaak bestaan ze in het begin maar uit drie lijnen, later worden schetsen gedetailleerde tekeningen. Het zijn schetsen van Toy Story tot Finding Nemo en van The Incredibles tot Brave. Naast schetsen zijn er ook storyboards en schilderijen te zien. Maar de centrale vraag is voor velen: hoe komt zo’n pixar-film nou tot stand? En zo’n figuurtje dan? Op die vraag krijg je helaas geen echt antwoord, al kun je wel bij enkele schetsen en filmpjes zien hoe het proces verloopt. Waar ik wel erg van onder de indruk was, is Pixar’s ‘Zoëtrope‘. Een ronddraaiende schijf met daarop 24 verschillende posities van diverse Toy Story personages. Door het snel ronddraaien lijkt het alsof de poppetjes echt bewegen. Erg leuk gemaakt! Maar dat was voor mij dan ook het hoogtepunt van de expositie, samen met de kleifiguurtjes. Het is leuk om een keer te zien en mee te maken, maar verwacht er niet te veel van. De Pixar tentoonstelling zal nog t/m eind oktober te zien zijn in de Amsterdam EXPO. Meer informatie vind je op de website van Amsterdam EXPO. Hieronder alvast een paar beeldjes ter illustratie. (Klik op de foto om de afbeelding te vergroten)   Delen:E-mailPrintTweetDelen op...

Afgelopen donderdag werd het Rijksmuseum weer geopend, althans voor de pers. Alle nationale en internationale pers reisde naar Amsterdam af om het gerenoveerde Rijksmuseum te zien dat na tien jaar verbouwen eindelijk weer haar deuren opende. Ook ik had een aanvraag de deur uitgedaan maar niets vernomen van het Rijks. Jammer, maar die donderdag had ik toch geen tijd. Op vrijdagochtend waagde ik nog een poging om diezelfde dag het Rijksmuseum in te kunnen. Toen ik belde werd me verteld dat er geen mail van mij te vinden was, raar. Ik had gemaild en had ook diverse voicemails ingesproken maar geen antwoord gekregen op mijn aanvraag. Ik moest nogmaals een mail sturen en dan zou ik antwoord krijgen. Je raadt het al: weer geen reactie op m’n mail. Toen heb ik opnieuw de telefoon gepakt, vasthoudend als ik ben, en gebeld met de persafdeling. ‘Er is erg veel belangstelling en pers die publiceert gaat voor’, werd me verteld. Nou mooi niet dus, ik ging ook een reportage doen voor m’n studie aan de HU. ‘Nee het gaat echt niet’, werd er steevast verteld. Toen heb ik boos verteld dat ik van niemand antwoord kreeg en dat ze me belemmerden in m’n werk. Ik werd in de wacht gezet en kreeg daarna vriendelijk te horen dat ik diezelfde middag welkom was om met een collega te kijken. Diezelfde vrijdag stond ik voor het Rijksmuseum, dat overigens nog steeds in de steigers verkeerde, waar ik een unieke preview kreeg van de renovatie. Ik was nog nooit in het Rijks geweest en het was dus mijn ontmaagding. Samen met Lise was ik dan in het Rijksmuseum en mochten we het hele gebouw doorlopen, op zoek naar goede locaties en objecten voor m’n reportage. Ik ben geen kunstliefhebber, maar wat was het indrukwekkend dat museum. Het gebouw alleen al is zo machtig mooi gerestaureerd, prachtig. Glas in lood was opgeknapt, maar wat dan wel jammer is, is dat de namen iedere grote sponsor (bv. Philips en Bankgiro loterij) een huge glas in lood raam beslaan. Begrijpelijk, maar wel een minpunt. Het Rijks is gebouwd om de Nachtwacht, alles draait om de Nachtwacht, het meesterwerk van Rembrandt. Het schilderij, dat overigens centraal hangt op de tweede verdieping, is dan ook het enige schilderij dat niet op een andere plaats is gehangen. Uiteraard is de hal waar hij hangt wel helemaal verbouwd, het ruikt nog naar nieuwigheid van het tapijt. Ik heb veel kunstwerken gezien, er zijn 8000 objecten te zien, maar niet alles is me bijgebleven. Ik ben blij Vermeer’s ‘Melkmeisje’ gezien te hebben. Wat is het een klein schilderij zeg! Maar ik heb ook schilderijen ontdekt van schilders waar ik nog nooit van gehoord heb. Onderaan staan de titels en schilders van de kunstwerken. Fenomenaal. Rond tweeën waren we binnen en rond vijf uur liepen we weer naar buiten. Moe maar voldaan en met genoeg materiaal voor een leuke reportage. Drie uur waren lang zat en ik heb niet eens alles gezien van het museum. Zoals ik al zei ben ik geen kunstkenner, maar ik heb wel wat schilderijen gezien die ik erg mooi vond. Het voordeel van die vrijdag was dat ik zonder problemen foto’s mocht maken, uiteraard zonder flits, en dat er maar een enkeling rondliep. Een privilege mag ik wel stellen, om rustig en alleen rond te lopen in een ongeopend Rijksmuseum. Aanstaande zaterdag, 13 april, wordt het Rijks officieel geopend voor het publiek en kun je tussen 12 en 24 uur gratis een kijkje nemen. Een ding is zeker: Het gaat een hele happening worden met heel erg veel publiek, maar het museum moet 12.000 tot 13.000 mensen ‘makkelijk kunnen ontvangen’. Ik raad het je zeker aan om een keer te gaan. Kunstliefhebber of niet, het is goed om een keer te zien. En voor 15 euro mag je zeker niet klagen, denk ik. Schilderijen (van links naar rechts): ‘Stilleven’ van Adriaen van Utrecht, ‘het Melkmeisje’ van Johannes Vermeer, ‘Groepsportret van drie broers, genaamd Hendrick, Johannes en Simon’ van Thomas de Keyser, ‘De kindermoord te Bethlehem’ van Cornelis van Haarlem. Delen:E-mailPrintTweetDelen op...