Het was een bewogen jaar, dat 2012. Letterlijk en figuurlijk. Veel werken, een lang geplande vakantie tussendoor en weer verder werken. 2012 had veel hoogtepunten maar ook een dieptepunt met het verlies van vriend Rik. Mijn havo-diploma behaald en door naar de School voor Journalistiek. Maar er was nog meer. Januari In het begin van januari moest ik een visum regelen en een paspoort aanvragen voor m’n trip naar New York in februari. Natuurlijk was ik mijn pasfoto’s kwijt, dus moest ik alweer nieuwe foto’s laten maken. Via Rabobank kreeg ik m’n creditcard en ook m’n zorgverzekering schonk me een gratis visacard. Tussendoor maakte ik veel uren op werk en pakte af en toe een filmpje met o.a. vriend en collega Roel. Februari  De eerste twee weken van februari verliepen rustig, maar het duurde lang tot het dan eindelijk 17 februari was. ‘s Ochtends vloog ik voor tien dagen naar New York. De eerste keer in New York met vriend Bram. Van Central Park tot 5th avenue tot het Guggenheim en het Empire; alle toeristische attracties hebben we bezocht. Ik heb zelfs door New York gefietst, heerlijk! Toen ik alleen op pad ging zonder subway-map verdwaalde ik in de ondergrondse gangen en heb na anderhalf uur reizen uit frustratie maar een taxi naar het hotel genomen. Van een jetlag heb ik gelukkig niet veel last van gehad. Maart Een dure maand achter de rug dus wederom veel werken en af en toe een bioscoopje of drankje doen met bijvoorbeeld vriendinnetje Rinske of chillings met Stephan. Maart was ook de maand waarin ik mijn huidige vriendje beter leerde kennen. Ik kende Iwan al geruim twee jaar via Twitter en sprak hem iedere dag op Whatsapp en ging samen met hem bij Verkoch lunchen in Roermond. Steeds vaker ging ik hem zien en leerde ik hem beter kennen als goede vriend. April Voor de tweede keer deed ik mee aan de selectietoets voor de School voor Journalistiek en kreeg enkele weken later te horen dat ik was aangenomen. Ik was heel erg blij, aangezien ik dit jaar wel moest slagen. Ook had ik van de ene op de andere dag enorm veel last van mijn voeten en kon ik enkele dagen niets anders dan in bed liggen, vreselijk. Met veel pijn en moeite heb ik mezelf uit bed gesleept om met beste vriendinnetje Lise voor het eerst Titanic te zien in 3D. Door de pijn aan mijn voeten moest ik mijn herkansing missen, maar kon wel tickets kopen voor Lady Gaga. Gelukkig kon ik die herkansing een dag later inhalen op school en was het ook nog een oud-examen waarvan ik de antwoorden op internet kon opzoeken! Eind april had ik een relaxte avond met Iwan en vrienden die anders afliep dan verwacht; Iwan bleek homo en verliefd op mij. M’n hele wereld stond even op z’n kop. Mei Werken en leren, dat waren de voornaamste bezigheden in mei. Eind mei moest ik er dan toch aan geloven; mijn havo-eindexamens. Geschiedenis, tekenen, maatschappij wetenschappen en aardrijkskunde, ik moest ze allemaal positief afronden. Omdat ik het jaar doubleerde had ik allerlei nieuwe klasgenoten en die waren een stuk minder leuk dan de klas van het jaar daarvoor. Ik was gelukkig niet de enige die er zo over dacht en daarom werd er ook een kleine reünie georganiseerd met een hapje en een drankje. Juni Een van de drukste maanden van het jaar als ik terugkijk, maar wel met heel veel leuke dingen. Het begon goed: Ik had een interview met popzanger Sam Sparro voor 7days en Expreszo. Ik was vaker bezig met interviews en artikelen schrijven, maar altijd op vrijwillige basis voor m’n CV en om ervaring op te doen. Door 7days kwam daar verandering in en kreeg ik betaald voor m’n interview. ‘s Avonds stond ik op de gastenlijst voor Sam Sparro’s optreden in People’s Place en de dag erna moest ik vanuit Amsterdam gelijk door naar de Efteling voor een uitje van school. Ook kreeg ik eindelijk te horen dat ik geslaagd was: Ik kon het niet geloven en dacht dat m’n lerares een grapje maakte. Om het te vieren ging ik een paar dagen later naar Nicki Minaj in de HMH met Stephan B. Ook zag ik ex-collega Therese weer na een lange tijd en hebben we elkaar weer enorm bijgepraat. Na een lange weg qua onderwijs kreeg ik eind juni dan eindelijk mijn diploma uitgereikt en werd ik overspoeld met shotjes Sambuca, what a night. Juli Ik begon bij de ANWB met rijlessen en ging eindelijk een hapje eten met Victoria. Een paar dagen later kon ik naar mijn kamer in Zeist gaan kijken bij Kim en kwam het langverwachte derde deel van ‘The Dark Knight’ uit in de bioscoop. En naast het werken ging ik af en toe een uurtje eerder naar huis zodat ik lekker een arthouse filmpje kon pakken op dinsdagavond. Augustus  De maand begon goed met een ontbijt met m’n oud-Nederlands lerares Scarlet op een terrasje in Roermond. Om twaalf uur dronken we onze eerste baco en daarna moest ik weer door naar m’n werk. ‘s Avonds pakte ik een filmpje met Rinske en Barbz en een paar dagen later kreeg ik dan eindelijk mijn nieuwe tv van Philips. Augustus staat ook in het teken van verhuizen naar Zeist. In twee dagen verhuisde ik al mijn spullen samen met m’n moeder en Syb. Ook schafte ik dan...

Daar zit ik dan om half twee ‘s nachts aan een Venti-Starbucks. Ik heb dankzij een rood sein-storing mijn laatste bus richting Zeist gemist. Ik zag het in de trein al even aankomen, maar ik hoopte dat het zou meevallen. Niet dus.  Ik had in Eindhoven een filmpje gepakt met een vriendinnetje en was ruim op tijd voor de trein. Hij was zelfs binnengereden zonder vertraging; een wonder tegenwoordig. Maar na een paar minuten begon de horror; we zaten achter een vertraagde stoptrein en moesten dus geduld hebben. In ‘s-Hertogenbosch kwamen iets later dan gepland aan. Toen we doorreden richting Utrecht Centraal, mijn eindpunt, kregen we iets voor Utrecht Centraal een rood sein. Een sein- en wisselstoring, niemand meer onbekend. Na vijftien minuten reden we nog niet en was het al één uur geweest. De bus, die iets over één zou vertrekken redde ik uiteraard niet. Boos ben ik naar de ‘NS-servicebalie’ getogen om opheldering te vragen hoe ik toch thuis kwam nu ik mijn bus had gemist. ‘Ik heb de bus speciaal voor jou tegengehouden, hij staat op jaarbeursplein,’ zei de blonde vrouw achter de balie. Jaarbeursplein, een locatie waar mijn bus niet eens langskomt. Vol naïviteit vertrok ik richting de bussen. Geen bus natuurlijk. Heel pissig ging ik terug. ‘De bus naar Zeist? We hebben bussen ingezet die wachten op mensen met vertraging’, zei ze verdedigend. ‘Maar het is een Connexxion-buslijn,’ probeerde ik haar uit te leggen maar na drie keer snapte ze het pas. ‘Oh, wij gaan niet over aansluitingen missen.’ ‘Niet? Dus ik heb maar pech? Ik moet maar op het station blijven vannacht? Vind je dat normaal als ik door een vertraging van de NS mijn bus mis?’ Ze bleef onvriendelijk en het was mijn eigen schuld, al ‘had zij dat nooit met die woorden gezegd.’ Geirriteerd en boos liep ik weg. ‘Kutwijf’, zei ik tegen een vriendinnetje die aan de telefoon hing. Gelijk begon ze te roepen vanachter haar veilige balie: ‘Wat zeg je tegen mij?’ ‘Ik zei kutwijf tegen je, dat heb je goed gehoord. Kutwijf.’ Toen werd ze nog bozer en had ik volgens haar niet het recht om haar kutwijf te noemen. ‘Je hoeft me geen kutwijf te noemen, de NS gaat niet over verbindingen missen.’ ‘Dus ik moet de hele nacht op Utrecht Centraal blijven? Seriously? Wat een bedrijf zijn jullie, pff. Overigens bepaal ik zelf wel of ik je een kutwijf noem of niet.’ ‘En nu mag je weggaan, ga hier weg en anders laat ik je verwijderen van het station.’ Ik lachte om haar en liep weg. ‘Laat me maar verwijderen hoor, kutwijf.’ Verbijsterd liet ik haar achter, lopend naar de Starbucks waar ik nu gezellig met mijn koffie zit te wachten op een aansluiting naar huis. Wat ben ik blij met jullie klantgerichtheid NS. En ja, ik had haar misschien niet moeten uitschelden, maar als je klanten zo behandelt dan vraag je er wel een beetje om wat mij betreft. Kutwijf. Delen:E-mailPrintTweetDelen op...

Zesentwintig augustus. Dag na dé verhuizing. Of nou ja, eigenlijk de nacht na het verhuizen. Daar zit ik dan, aan mijn nieuwe IKEA-bureau. Met een IKEA-kast naast me. Op een IKEA-stoel. Met een ekte IKEA Jan des Bouvrie lamp op mijn bureau. Naast me een boxspring en daarvoor een tv-meubel met een LED-tv aan de muur. En nog meer, maar dat is minder interessant voor nu. Ik voel me net Carrie Bradshaw, zo aan mijn bureau achter m’n macbook. Twee weken geleden hebben het grootste gedeelte van m’n spullen al overgebracht naar Zeist en veel IKEA-stuff gekocht met andere dingen die ik nodig had. Bed in elkaar gezet, geverfd, bureau en kast in elkaar geklust. Vandaag was dan de officiële verhuisdag. Rond het middaguur weg, op weg naar Utrecht om een hoofdkussen op te pikken en mijn garderobekast te kopen. Met een wagen vol met spullen en een nieuwe fiets – dankzij mijn ouders – richting Zeist. Uitladen, de lift in en naar boven. Het zal nooit mijn favoriete werk worden. Daarna kon het echte werk beginnen; koffie zetten en kleine huishoudelijke dingen zoals dozen in elkaar zetten. En lampjes klaarmaken. Want hé, om snel IKEA-spullen in elkaar te zetten op zo’n manier dat het blijft staan, dan moet je niet bij mij zijn. Mijn moeder zette samen met haar partner alles binnen no-time in elkaar. Half 4 begonnen, om 23.30u nog bezig. Maar hé, ik pak wel een van de beste en ingewikkeldste tv-meubels en een huge-ass kledingkast. Tussendoor moesten er ook nog rolgordijnen opgehangen worden en een TV opgehangen worden. Wat een tyfuswerk is het zeg. Om half 1 ‘s nachts is dan alles enigszins klaar. Hier en daar nog een paar dingetjes in de komende weken, maar ik kan het thuis noemen. Mijn eigen thuis. Nog even zonder in between gordijnen, maar met rolgordijnen alleen kan ik nu wel leven. Gek moment, als mijn ouders dan echt weglopen en ik blijf in de deurpost staan en ze gaan met die lift naar beneden, naar hun eigen huis en dus mijn tweede thuis. Komende dagen ga ik lekker genieten van mijn rust en vrije dagen. En natuurlijk spullen uitpakken, want daar zijn we, helaas, helemaal niet aan toegekomen vandaag. Ik zie er nu al tegenop al die troep weer uit te pakken en te sorteren. Ach, eerst even een goede nachtrust in m’n splinternieuwe bed en dan morgen lekker een dagje filmpjes pakken bij Pathé. Chille afsluiter van mijn weekend. Wat me nu al opvalt is dat ik vrienden mis uit Lameburg. Het voelt zo ver weg, ook al is het maar twee uurtjes reizen. Ach, gelukkig is er nog whatsapp en weet ik veel wat. En natuurlijk mijn housewarming over vier weken! Foto’s volgen snel via instagram, dus hou dat in de gaten! Special thanks to my mom and her friend. Zonder jullie had ik nu niet mijn eigen thuis gehad. Thanks!     Delen:E-mailPrintTweetDelen op...

            Alweer een week voorbij. Voor mijn gevoel iets minder druk dan vorige week, maar toch genoeg gedaan. Maandagochtend begon vroeg met een bezoekje aan Maastricht en eindigde met een middag/avond werken. Dinsdagochtend had ik fijn een ochtendje vrij en tijd om eens uit te slapen, al is er van uitslapen niet veel gekomen en was ik weer op tijd wakker, helaas. Toen ik even op Wehkamp.nl keek voor mijn boxspring dat ik besteld had op zondag, zag ik tot m’n verbazing dat hij bijna 100euro goedkoper was op die dinsdag. Mijn vorige order geannuleerd en een nieuwe geplaatst. Na een middag werken lekker een filmpje gepakt in het kader van arthouse dinsdag. Op woensdagochtend weer hard gewerkt om ‘s avonds iets te eten met vriendje Iwan (1+2). Na anderhalf uur rijles een filmpje gepakt en een nachtje geslapen in het Arresthuis (3+4+5). Wat een fijn en mooi hotel is dat zeg, wauw. Het is helemaal omgebouwd van gevangenis naar een hotel in gevangenisstijl. Van drie cellen heeft men één hotelkamer gebouwd, een erg uniek en tof concept dus (6). De Latte Macchiato die ik donderdagochtend bij het ontbijt kreeg was heerlijk (7). Wat dan weer tegenviel is dat werk weer wachtte op mij, en ik kon weer aan de slag tot vijf uur. Daarna moest ik direct de bus naar huis hebben omdat ik drie kwartier later een afspraak bij de kapper had. Drukke planning, weinig tijd. En dan gaat het mis natuurlijk. OV dat vertraagd is, een platte band en te laat voor m’n afspraak bij de kapper. Gelukkig had ik m’n mama nog die me even oppikte en heerlijke zalm had klaargemaakt. Douchen en daarna weer door naar Roermond voor Total Recall met collega Sammy en z’n vriendinnetje, chill avondje. Vrijdagochtend mijn voorlopige rijles die zelfverzekerder ging dan ooit. En omdat ik ooit had geklaagd dat ik door de McDrive wilde, bood mijn rij-instructrice aan om, via de snelweg, door de McDrive te rijden :-). Na m’n succesvolle rijles even geluncht met Bram en daarna thuis wat nutteloze dingen gedaan en natuurlijk een kleurtje uitgezocht voor m’n kamer in Zeist (8). ‘s Avonds al mijn spullen ingepakt voor de verhuizing op zondagochtend. Wat een werk en wat een troep! Zaterdagochtend en middag weer hard aan het werken met beste vriendinnetje Nicoline naast me (9). Daarna een avondje wat dingen doorgenomen voor het verhuizen op zondag. Het was dan eindelijk zondagochtend. Om half negen zaten we al in de auto naar Zeist met de hele bus vol spullen. Eindelijk konden we de spullen uitladen, aan de slag en kreeg ik de sleutels van Kim (10). Eenmaal aangekomen is Syb in de weer gegaan met de muren en heeft m’n boxspring in elkaar gesleuteld. Samen met mijn mama ben ik naar de Ikea gereden in Amsterdam om burgerlijk te shoppen voor meubels. Vier uur lang hebben we door de IKEA gelopen, op allerlei banken gezeten en gelegen en stuff uitgezocht (11). Vier uur later en een aanzienlijk hoog bedrag minder stonden we buiten met een bureau, kast, tv-meubel en wat accessoires. Hadden we na een half uur eindelijk een toffe garderobe kast gevonden, bleek ‘ie te groot om mee te nemen! Bummer. Toen we weer in Zeist aankwamen en spullen wilden uitladen voor het appartement werden we de grond ingescholden door een bewoonster. “Godverdomme, het is zondag, wat denken jullie wel niet? Je mag hier niet staan met die kankerbus van je, rot op. Ik maak je dood, lik m’n reet.” Laten we het erop houden dat haar vocabulaire nog iets uitgebreider was, en het ging tien minuten door. Dankuwel mevrouw, we hebben nog nooit zo snel uitgeladen! Wat een bitch, het belooft nog iets waar ik ga wonen. Ik heb me maar niet laten zien, ik moet er gaan wonen over een paar weken. Syb en mijn moeder zijn aan de slag gegaan met de meubels en ik heb fijn de instructies gegeven, koffie gehaald en geklaagd (12). Someone has to do the dirty work, right? ‘s Avonds nog even gaan eten bij mijn oud-buurvrouw en weer was er een week voorbij. What’s next for next week? Je leest het volgende week op Roelvano.nl Delen:E-mailPrintTweetDelen op...